Iets dat je drijft

Van de week las ik in een nieuwsbrief van Movisie het succesverhaal over een 8 fasemodel voor de hulpverlening van dakloze vrouwen, 20 jaar geleden bedacht door Petra van Leeuwen.

Talenten aanspreken

Sociaal werkers over de hele wereld werken met het model. De kracht hiervan is volgens haar dat het ontwikkeld is voor en door de praktijk. Het mooie is dat het ontstaan is met mensen die door de maatschappij opgegeven waren, waar niets mee te bereiken zou zijn.

Bovendien waren er weinig tijd en middelen om deze hulpverlening goed vorm te geven. Een begeleider stond alleen op een groep van 12 vrouwen met ernstige psychiatrische en verslavingsproblemen. Toch lukte het om deze vrouwen meer te kunnen bieden, door verder te kijken dan hun problemen en ook hun talenten aan te spreken.

Krachtgerichte benadering

Ze noemt dit de krachtgerichte benadering. De rode draad hierbij is de levensbrede aandacht voor de persoon en zijn of haar mogelijkheden en kansen in het netwerk of de wijk waarin iemand woont. Door te zoeken naar wat iemand drijft of waar iemand zijn of haar bed voor uit komt, is er volgens haar altijd iets moois te vinden.

Zoiets te lezen, sterkt altijd mijn vertrouwen dat we met zijn allen van deze wereld nog steeds iets moois kunnen maken als iedereen vanuit zijn of haar talenten kan en wil mee doen en daarvoor de ruimte en aandacht krijgt die nodig is.

Pasen

Een mooie paasgedachte, focus houden op mogelijkheden, kansen en talenten. Richting anderen die we vaak als snel veroordelen ze omdat niet voldoen aan onze maatstaven. Maar ook richting onszelf. Dat er uit iets dat je drijft altijd iets moois kan voortkomen.

Als die overtuiging een rode draad kan zijn om deze lastige periode te doorleven op weg naar nieuwe perspectieven, dan is deze wat mij betreft welkom. Daarmee zet ik het kritische stemmetje in mijn hoofd voorlopig weer even op mute, want mijn grootste saboteur blijf ik nog altijd zelf. Allemaal een fijne Pasen en laat je talenten stralen.