Vergeven, maar niet vergeten

Acceptatie

Het thema vergeven kwam de afgelopen dagen meerdere keren bij mij voorbij. Het lijkt dan net of je uit goede wil maar accepteert dat wat de ander gedaan heeft en hem of haar dit niet meer aanrekent. Vaak blijft deze situatie toch een minder prettige herinnering die maar moeilijk te vergeten valt. Ik moest vanochtend denken aan iemand waarmee ik jaren terug een positief contact had dat mogelijkheden leek te bieden voor een zakelijke samenwerking.

Van de ene op de andere dag liet zij niets meer horen en beantwoordde mijn berichten niet meer. Ik was er verbolgen over en kon niet begrijpen waarom ze niet in ieder geval het fatsoen had om me te vertellen waarom ze het contact had beëindigd. In mijn onverzettelijkheid heb ik nog meerdere pogingen gedaan om het contact te herstellen, omdat ik het in eerste instantie niet kon accepteren dat het zo ging.

Loslaten

Ik dacht dat ik dit inmiddels wel had losgelaten, maar ineens was het er weer. In vergelijking met de heftige ervaringen die ik in mijn leven heb meegemaakt, was dit maar een heel klein dingetje. Toch was dat ontevreden gevoel er weer even en ik vroeg me af of ik haar hiervoor wel echt vergeven had. Ik had wel geaccepteerd dat de situatie zo was, maar wat had ik anders moeten doen? Net zo lang stalken tot ik een reactie kreeg?

Vandaag was ik eindelijk zover dat ik kon en misschien wel wilde begrijpen dat er voor haar op dat moment omstandigheden waren die maakte dat ze het contact stopte. En dat deze voor haar zo zwaarwegend waren dat ze dit niet op een voor mij bevredigende wijze kon afronden. Ook kon ik ineens blij zijn dat er destijds geen calamiteiten waren die het beëindigen van het contact verklaarden.

Mildheid

Ineens was de situatie van deze persoon net zo belangrijk geworden als de mijne en kon ik daar met mildheid naar kijken en ik realiseerde me dat ik die mildheid ook nog niet naar mezelf gehad had. Vanuit de irritatie die er toen was, was daar ook helemaal geen ruimte voor. Niet alleen was ik op dat moment de verbinding met de ander kwijt gemaakt, maar ook met mezelf.

De reden dat deze persoon het contact verbrak was door deze bewustwording ineens niet belangrijk meer. Ik vroeg me af wat mijn aandeel was geweest in de situatie, die maakte dat iemand die vanuit haar professie uiterst correct handelde hier op deze wijze gereageerd had. Behalve vergeven voelde ik nu ook de behoefte om haar vergeving hiervoor te vragen.

Vergeten

In verband hiermee opnieuw trachten in contact te komen leek me niet gepast. Maar de gedachte, de intentie en het gevoel hierbij geeft wel een tevredenheid die maakt dat, mocht ik nog eens aan haar denken in de toekomst, ik dit anders zal ervaren. De kans is echter groot dat ik het voorval gewoon vergeet.